İskambil kağıtlarından ev yapıyorum kendime
Valeyi saklıyorum, kızı kıskanıyorum, Asla hayaller kuruyorum
Hep birşeyler eksik kalıyor, sayılar başımı döndürüyor
Fal bakıyorum maça aramızı bozuyor, papaz kaçıyor..
Ve ben kağıttan evin içine bir türlü sığamıyorum
yaşattığın onca ağrılı güne rağmen
anıların üstünü örtüp yanıma geliyorsun ya
herşeyi silbaştan yaşayabilirmişiz gibi..
Taşıdığın milyonlarca ölümcül mikropla
Hastanede ayağına galoş giyip
kendini koruduğunu sanmaktan öte birşey değil bu..
Bana yaklaştığın her adımda maskem eriyor
Bacaklarım bu yüzden senden geriye gidiyor..
Ayıpları, korkuları ve yaralarımı boyaların altında biriktirdim
Ben çıplakken çirkinim, Makyajsızken güvensizim,
Utançlarım yüzünden, ışığı kapatıp sevişenlerdenim..
